شعربلاگ

     سلام به شعربلاگ خوش اومدین. من مهدی‌ام و خوشحال میشم که نظراتتون رو کامنت کنید و حتما به پست‌ها رأی بدین. میدونم شعر تعاریف خاصی برای خودش داره و در معنای عمیق یا بعضی تعاریف کار هرکسی نیست شعر گفتن (از جمله اینکه کار منم نیست). شعرهایی که من اینجا پست میکنم جنبه فان داره و اگر هم تم فلسفی و عرفانی داشته باشه بازهم جنبه فان داره. شاید بشه گفت نظمی داره یعنی فرض و سعی بر این بوده که عروض و قافیه درش رعایت بشه حالا یا در قالب‌های رایج مثل غزل و مثنوی و ترجیع بند و این‌ها یا در قالب‌های خاص. من شعرنویسی رو از سر ذوق و سرگرمی از دبیرستان (با این که ریاضی خونده بودم) شروع کردم و درحال حاضر بیشترش مربوط به دوران دبیرستانه که هر چقدر پیدا کنم رو کم کم براتون پست میکنم. در ضمن وزن هر شعری رو هم در قسمت برچسب‌ها آوردم. (برچسب‌های هر پست در صفحه اصلی و انتهای اون پست نمایش داده میشه.)

آنچه عیان است چه حاجت به بیان است!

     شعر «هایپریون» درباره‌ی اینکه انسان هر چه قدر رشد کنه و به مراتب بالاتری دست پیدا کنه همچنان اسیر جسم و برخی نیازهای اولیه اونه و به علاوه همه انسان‌ها در ابتدا مرحله‌ای رو گذروندن که بسیار ناتوان و نیازمند بودن. «هایپریون» در واقع نام طویل‌ترین درخت جهانه که در اینجا انسان به اون تشبیه شده. این یکی هم مربوط به دوران دبیرستانه و برخی از ابیاتش رو فکر کنم که فراموش کردم. 😁

     این یکی رو هم در دوران دبیرستان نوشتم. بیشتر از این ها بودش ولی خب در یاد ندارم 😁 حالا چرا این موضوع رو انتخاب کردم داستان داره که اینجا بعدا میارم.

     این یکی رو اگر بشه اسمش رو گذاشت بحر طویل در وصف ریاضیات نوشتم. انگارش همون فارسی سره ریاضی هستش و قرار بود که این حالا اگر بشه اسمش رو گذاشت شعر خیلی طولانی باشه و همون طور که خواهید خوند پر از استعاره است. (به نظر خودم وجود زیاد استعاره برای برای شعرهای طولانی جالب تره چراکه مدام تکرار میشه) برنامه داشتم که چندی از ثابت های ریاضی مثل عدد پی و قوانین مهم هندسه و نظایر رو در این شعر بیارم ولی خب فرصت نشد. این هم مربوط به دوران دبیرستانه.

     این هم در وصف باران آبان، معمولا تهران تا آبان ماه خبری از بارون نیستش (از اول تابستون)؛ تابستون و مهر معمولا گرم هستند و از آبان هستش که کم کم بارون شروع میشه (البته بعضی سال ها اینطوریه) این هم در دوران دبیرستان در انتظار بارون آبان نوشتم.

     این یکی رو همین طوری نوشتم :) در ادامه توضیحات رو میدم.

بازی بازی با بوعلی سینا هم بازی 🤔😂

بوعلی سینا همون طور که میدونید یک بحرالعلوم (همه‌چیزدان) بوده‌ست خب امروزه دیگه همچین اشخاصی وجود ندارند و این طبیعیه چون هر رشته علمی به طور فزاینده‌ای گسترده است و رشته‌های دانشگاهی خیلی زیادن. یکی از اهداف بوعلی ایجاد مرجع و گردآوری علوم به خصوص پزشکی به گونه‌ای که بشه آکادمیک اون رو تدریس و انتشار داد بود. خب در این دو بیت من دارم اعتراف می‌کنم که چون او شدن ممکن نیست و مثل یک کودک که لباس باباش رو میپوشه ولی نمیتونه هیچ وقت چون او بشه. شعر رو الان توضیح نمیدم حوصله دقیق گفتنش نیست خودتون باید بفهمیدش 😁؛ برگرفته از رباعی خود ابن سیناست با همون وزن :«دل گرچه در این بادیه بسیار شتافت/یک موی ندانست ولی موی شکافت/اندر دل من هزار خورشید بتافت/واخر به کمال ذره‌ای راه نیافت».

از ردیف مصرع دوم هم ایراد نگیرید چون به چشم نمیاد خودم به اختیارات شاعری اضافه کردم. 😅

     برای بررسی وزن شعر اینجا کلیک کنید.

     این یکی درباره وقت‌شناسیه؛ بیشتر برای تمرین وزن شعر این رو نوشته بودم و مربوط به دوران دبیرستانه.

     «تا نباشد چیزکی» هجوی‌ست درباره اینکه گاهی حرف مردم بسیار بیخود است. این شعر هم مربوط به دوران دبیرستان است. پیشاپیش از ادبیات به کار برده شده در این شعر عذر می‌خواهم.