شعربلاگ

     شعر «هایپریون» درباره‌ی اینکه انسان هر چه قدر رشد کنه و به مراتب بالاتری دست پیدا کنه همچنان اسیر جسم و برخی نیازهای اولیه اونه و به علاوه همه انسان‌ها در ابتدا مرحله‌ای رو گذروندن که بسیار ناتوان و نیازمند بودن. «هایپریون» در واقع نام طویل‌ترین درخت جهانه که در اینجا انسان به اون تشبیه شده. این یکی هم مربوط به دوران دبیرستانه و برخی از ابیاتش رو فکر کنم که فراموش کردم. 😁

     دقیقاً نمی‌دونم که انگیزه من از نوشتن این شعر چه بوده‌ست؟! (یعنی یادم نمیاد 😁) (گرچه اساساً سرگرمی بوده و قبلا هم اشاره کردم). ولی مشخصه که فکری نه چندان کم پشتش هست و تاثیرپذیرفته از آموخته‌های دوران دبیرستانه. فلسفه و عرفان کلا جالبه و در اون زمان که تازه با مولانا آشنا می‌شیم که دم از اسرار و این‌ها میزند فضای جذابی رو ایجاد می‌کنه. حتما این فضای جالب باعث ایجاد انگیزه میشه. این نسخه اکتبر 2016 هست که من پیداش کردم با کمی تغییر.